Updates
Agenda Stad en diens CXO zijn door een jury geselecteerd als overheidsinnovatie voor de Digital Kick-Off Day van het Creative Bureaucracy Festival, een event vol innovatieve overheidspraktijken van over de hele wereld. Zie onderstaande filmpje voor de showcase vanuit Agenda Stad. De andere bijdragen zijn ook te bekijken op YouTube, via onderstaande knop.
"That's why we think the major challenge of this time is to become open, and look outward for collaboration and inspiration."
Voor VGS Magazine van de Vereniging van Gemeentesecretarissen schreef ik met plezier een kort artikeltje. Over mijn werk als Chief Exploration Officer voor Agenda Stad van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, en:
🟧 Over de uitdagingen van gemeenten die ik veelvuldig tegenkom
🟨 Over het belang van binnen én buitenwerk voor GS-en én hun organisaties
🟩 En over wat mij betreft ‘nieuwe polderen’ zou moeten zijn: samen doen en experimenteren
Plus een blik op hoe we dat doen bij Agenda Stad 🔎
Lees het hele artikel via de knop hieronder
Werken vanuit wijken (en gebieden), hoe kan de overheid dat doen?
Maandag 9 oktober spreek ik met Arhemse wethouder Mark Lauriks, Trouw columnist Emine Ugur, documentairemaker Hester van Dijk (van ‘de Kolping: een volkswijk in renovatie’) en wijkontwikkelaar Berry Kessels over werken in en vanuit de behoeften van de wijk en diens bewoners op de Dag van de Stad.
De wijkaanpak (of wijkgericht of gebiedsgericht werken, hoe je het wil noemen) is weer booming. Gemeenten investeren in hun wijken, landelijk worden 20 ‘focusgebieden’ gesteund, en intellectueel wordt er van alles over het onderwerp geschreven. Maar wat vraagt zo’n aanpak? Wat maakt of breekt een wijk? Wat hebben mensen, juist ook in kwetsbare wijken, nodig van de overheid en wat zeker niet?
Op het congres geven mensen als Carlos Moreno (’15 minute city’), Danielle Braun dr. (corporate antropoloog) en Maarten A. Hajer (‘neighborhoods for the future’) lezingen en staan allerlei gave excursies naar Arnhemse wijken op het programma. Oftewel een dag in het teken van ‘de stad van dichtbij’.
Naderhand schrijf ik een CXO-nieuwsbrief over het onderwerp. Heb je tips voor waar ik naar moet kijken? Zeer welkom!
*Foto van Dag van de Stad 2022
Het Magazine Transformatieve Overheid is uit, voor overheidsprofessionals die effectiever willen werken aan innovaties en transities. Met de uitkomsten van het onderzoek van Rik Braams (gastauteur van de CXO nieuwsbrief!), 22 columns van spraakmakende denkers en doeners, en 10 concrete tips waar je morgen mee aan de slag kunt.
Van mijn hand staat op p.47 een column over Saul Alinsky die in 1971 het spraakmakende werk 'Rules for Radicals' publiceerde, een handboek vol actiegerichte tips voor hoe je werkelijk iets kunt veranderen.
Alinsky stelt in dat boek:
‘Als we de wereld willen veranderen naar een bepaald wensbeeld, moeten we beginnen bij de wereld zoals die is.
We moeten werken ín het systeem.’
Wat kunnen ambtenaren en bestuurders van Alinsky van leren? Lees het in de column🤓
Super nieuws: in de zomerperiode zullen Rik Braams en Maike Klip ieder een CXO nieuwsbrief schrijven. Braams en Klip gelden beiden als inspirerende overheidsvernieuwers van binnenuit. Als ambtenaar én onderzoeker bieden ze een prikkelende blik op de overheid, gegrond in hun ervaringen in de praktijk.
Benieuwd naar hun verhaal? Meld je aan voor de nieuwsbrief en/of houd je inbox in de gaten! 📬
Rik Braams is innovation officer bij het ministerie van Infrastructuur en Waterstaat. Daarvan uit is hij gedetacheerd bij het Copernicus Institute of Sustainable Development. Zijn PhD-onderzoek, onder begeleiding van prof. Marko Hekkert, prof. Albert Meijer en dr. Joeri Wesseling gaat over hoe ministeries kunnen werken met transities.
Maike Klip (TU Delft) doet promotieonderzoek samen met publieke dienstverleners naar overheidsdiensten die goed zijn voor mensen. Dit doet ze open, op haar blog klipklaar.nl. Ze heeft als (service) design researcher gewerkt bij de Dienst Uitvoering Onderwijs, het ministerie van Volksgezondheid en de Nationale ombudsman.
(Foto Maike Klip door Wouter le Duc)
Suzanne Potjer is er een poosje tussenuit in verband met de komst van haar tweede kindje. Even geen exploratie van inspirerende werkwijzen binnen de overheid, wél een deep dive in het wonder van nieuw leven. In september start ze weer op! Zoek je in de tussentijd contact? Mail naar suzanne@chiefexplorationofficer.nl, mogelijk kan een collega bij Agenda Stad van Ministerie BZK helpen.
Wat maakt een daadkrachtig en responsief bestuur?
Voor de essaybundel van de Staat van het Bestuur 2022 schijnen acht experts op persoonlijke titel en vanuit verschillende invalshoeken hun licht op het vraagstuk. Ik schreef één van de bijdragen, gericht op de vraag: hoe kunnen we veranderkracht mobiliseren, in het openbaar bestuur én in de brede samenleving?
Andere bijdragen komen o.a. van Albert Jan Kruiter, Lisanne de Blok en Kutsal Yesilkagit. Het geheel aan essays maakt een interessante balans: ze gaan zowel over de toenemende noodzaak om te innoveren in het openbaar bestuur, als ook om te koesteren wat we hebben in bijv. onze democratische rechtsstaat en het sterk aanwezige engagement in de samenleving.
De Staat van het Bestuur 2022 zelf is een tweejaarlijkse trendanalyse met feiten, cijfers en onderzoeksresultaten op het gebied van decentrale democratie en bestuur. Een interessant naslagwerk! Uit het rapport: 'Naast de constanten die het openbaar bestuur in Nederland kenmerken, toont de Staat van het Bestuur 2022 een beeld van een openbaar bestuur dat vanuit verschillende kanten onder druk staat'.
Vorige week was ik bij de dealmakersopleiding van de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur. Op het terrein van de Floriade keken we een dag lang door de ecologische bril 🌱 naar onze samenwerkingsvraagstukken. En het viel op: dat brengt inzicht.
Zelf trapte ik af met een inleiding geïnspireerd door het artikel van NRC-journalist Wouter van Noort over de korstmos en wat we kunnen leren van samenwerkingen in de natuur. Vervolgens verkenden we een publiek ecosysteem in de praktijk: die rond de opgave van circulair bouwen. We onderzochten hoe ontwikkelingen als de Floriade, de bouwopgave in Flevoland en de City Deal Circulair en Conceptueel Bouwen opgemaakt zijn uit relaties en hoe je vanuit die relaties beweging kan creëren.
Jurian Strik bracht de ‘ecologische check-up’ mee, een tot de verbeelding sprekend kaartspel dat zorgde voor rake gesprekken tussen de dealmakers.
En geheel in de stijl van ecologen - eerst praktijk verkennen en dan theoretisch reflecteren - eindigden we met een gelaagd en inzichtelijk verhaal van prof. dr. Gerda Van Dijk die als getraind ecoloog onderzoek doet naar organisaties en leiderschap. (Voor geïnteresseerden, zie hier een introductie in haar werk.)
Voor de dealmakers - die als geen ander relationeel werken - bruikbaar materiaal. En voor mij als #CXO een reminder dat ecologisch denken een onderwerp is om verder te verkennen🔍
Op het levendige regiocongres van de Groene Metropoolregio Arnhem-Nijmegen (GMR) vertelde ik over mijn werk als CXO en verkende ik samen met oud-Denker des Vaderlands Daan Roovers de kunst van het samenwerken.
“Alles wat floreert, is wederkerig. We moeten de wederkerigheid terugvinden in onze samenleving. Dat begint met geven. Wat kan ik jou geven wat jij nodig hebt? Of wat kunnen wij samen maken wat geen van ons alleen kan? Met die vragen kunnen we zoveel teweeg brengen.”
Zie link voor het hele verslag👇
In het jaarmagazine van Hiemstra & de Vries vertelde ik over mijn werk als CXO, over het belang van de open geest combineren met een open hart en het zoeken naar sleutels tot verandering.
Wat was het gaaf om op het grote podium van de Dag van de Stad een verhaal te houden over mijn werk als CXO. En vooral om in dat verhaal samen met het publiek op zoek te gaan naar de kunst van samenwerking.
In een tijd waarin we steeds vaker vastlopen op allerlei onderwerpen (asiel, stikstof, ga zo door), hoe kunnen we elkaar vinden? Mijn verhaal bracht ons langs voorbeelden van wezenlijke samenwerking:
🐟 van Bert in de Kolpingbuurt in Nijmegen die bewoners helpt met het verplaatsen van hun koikarpers,
🚗 tot aan het veranderen van ons straatbeeld door middel van gezamenlijke experimenten met elektrische deelmobiliteit
🏞️ en het iconische stadseiland Veur-Lent, dat tot stand kwam door ambitieuze en slimme systeemsamenwerking.
Met steeds als kern: wederkerigheid. Goede samenwerking drijft op de bereidheid om te geven wat de ander nodig heeft. Hoe kunnen we dat meer tot leidraad maken voor alles wat we doen?
Zie hieronder voor de video-registratie en het sfeerverslag.
De schrijnende situatie rond asielopvang in Nederland lijkt aan alle kanten vastgelopen. Vast voor de poorten van Ter Apel, vast in verzuurde verhoudingen tussen bestuurslagen, vast in maatregelen die de afstand tussen overheid en burgers vergroten, vast in een woningmarkt die niet doorstroomt, ga zo maar door.
Het werkt, kortom, even helemaal niet.
Maar wat als we een tegenovergestelde lens op de situatie zouden leggen? Wat als we ‘wat wél werkt’ als leidraad nemen om uit de crisis te komen? Een klein gedachte-experiment:
Het experiment begint met een stukje filosofische achtergrond. ‘Wat werkt’ is misschien wel dé centrale vraag van het zogeheten Pragmatisme. Deze Amerikaanse denkstroming met zijn oorsprong in het einde van de 19e eeuw was zozeer gericht op praktisch nut dat één van de grondleggers William James zelfs stelde dat “truth is what works”.
Dat idee paste James radicaal toe op allerlei vragen. Bijvoorbeeld religie: we kunnen eindeloos bediscussiëren of God wel of niet bestaat maar volgens James was het relevanter om te kijken naar effect. “If the hypothesis of God works satisfactorily in the widest sense of the word, it is true”, stelde hij.
Het pragmatisme is daarmee de filosofie van de uitwerking in de praktijk. Ideeën en opvattingen zijn waardevol als ze ons verder helpen in ons (gemeenschappelijke) leven.
John Dewey was de Pragmatist die deze denktrant toepaste op het openbaar bestuur, onder meer in zijn uiterst relevante boek ‘The Public and its Problems’ (1928).
Dewey stelt in dat boek dat we beleid niet moeten benaderen als programma’s om dicht te timmeren, maar juist als working hypotheses - werkhypothesen - om doorlopend te toetsen. Dewey schrijft:
“They will be experimental in the sense will be entertained subject to constant and well-equipped observation of the consequences they entail when acted upon, and subject to ready and flexible revision in the light of observed consequences”
Met die zin in het hoofd moet ik denken aan het recente opinie-artikel in NRC van Karin Geuijen, een bestuurskundige en onderzoeker met veel kennis van Nederlands asielbeleid.
In het artikel suggereert ze op basis van inzichten uit onderzoek dat verschillende maatregelen beproefd goed werken: bijvoorbeeld kleinschalige opvang (versus de huidige inzet op grootschalige opvang) voor de acceptatie in lokale gemeenschappen. Ook pleit ze voor het belang van wezenlijke co-creatie tussen overheden, voor het leren van de huidige flexibele aanpak in de opvang van Oekraïners, en in de algemene zin voor meer evidence-based beleid.
De term 'evidence-based' roept wel de vraag op hoe en met wie we eigenlijk bepalen wat werkt. Is dat door middel van wetenschappelijk onderzoek, of is er iets anders/meer nodig?
Dewey ziet het in zijn werk als een gezamenlijke exercitie. Achterhalen wat werkt - inquiryin zijn bewoording - moet gebeuren in samenwerking, tussen experts - bijv. beleidsmakers of wetenschappers - en burgers (c.q. mensen die geraakt worden door concrete probleemsituaties). Want, zo stelt hij metaforisch, in een laatste quote:
“The man who wears the shoe knows best that it pinches and where it pinches, even if the expert shoemaker is the best judge of how the trouble is to be remedied.”
Dewey pleitte dus voor het samenbrengen van verschillende perspectieven en disciplines (tegenwoordig wellicht diverser dan alleen experts en burgers), en vooral voor het direct betrekken van burgers in processen van de overheid.
Op dat laatste punt rouleren er, in het algemeen én toegepast op het asielbeleid, allerlei ideeën. Neem deze post van onderzoeker en participatievernieuwer Niek Mouter op Linkedin, waarin hij kort bespreekt hoe de overheid burgers zou kunnen betrekken bij keuzes over asielbeleid. Hij refereert daarin naar een grootschalig onderzoek onder burgers waarin 30% van de respondenten aangaf actief betrokken te willen worden in beleidskeuzes over onderwerpen die raken aan hun directe leven.
Wat als die betrokkenheid nu georganiseerd zou worden voor het onderwerp van asielopvang, bijvoorbeeld in Albergen en net zozeer in de rest van Nederland?
De suggesties van Geuijen en Mouter zijn natuurlijk een greep. Kennis en ervaring met betrekking tot wat werkt/zou kunnen werken is potentieel aanwezig op vele plekken. Bij gemeenten, bij andere overheidslagen, bij maatschappelijke initiatieven, in wetenschappelijk onderzoek, ga zo maar door.
En toch bieden deze ideeën en praktijken vooralsnog geen uitweg uit de crisis. Immers, als we het gedachte-experiment afsluiten en terugkeren in de realiteit, zitten we wederom vast. Vast in de mensonterende situatie in Ter Apel, vast tussen boze en bezorgde burgers in Albergen, vast in de machteloosheid en frustratie die ook betrokken ambtenaren en bestuurders op dit moment zullen voelen. De vraag is hoe we daar uit gaan komen.
In mijn aankomende nieuwsbrief ga ik dieper in op het thema ‘leren van wat werkt’. Daarin zal ik ook zeker verkennen waarom dit type leren zo uitdagend is, en klaarblijkelijk niet vanzelfsprekend. En ik zal natuurlijk de vraag onderzoeken hoe we het desalniettemin tóch kunnen doen.
Heb je ideeën, suggesties, voorbeelden van inspirerende praktijken, enz.? Denk/praat vooral mee!
Mijn thuisbasis als CXO is Agenda Stad van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Agenda Stad initieert onder meer de City Deals: innovatieve samenwerkingen tussen steden, Rijk en maatschappelijke partners op allerlei maatschappelijke vraagstukken.
Met al bijna 30 lopende en afgeronde City Deals op zak nam Agenda Stad onlangs op het VNG-congres een nieuwe stap met het lanceren van de ‘Town Deals’. Een zelfde soort instrument als de City Deal, nu speciaal bedoeld voor kleinere gemeenten.
Samen met burgemeesters en wethouders vanuit heel Nederland én speciale gast Olympisch kampioen in het windsurfen Kiran Badloe bespraken we het belang van samenwerken, en vooral ook hoe we daarin gezamenlijk kunnen experimenteren, leren en streven naar topprestaties.
Zelf nam ik de groep al doende mee in een publicatie die ik eerder schreef over de praktijken van City Deals, genaamd de ‘Kunst van En-En’. Hoe komen we gezamenlijk tot innovatie? Vraagt het om veel doen buiten de gebaande paden, of juist ook om oog hebben voor reguliere processen? Het antwoord valt te verwachten: allebei!
Heel gaaf om bij te dragen aan de podcast Publiek Werk en te spreken met Laura Huigens en Jarno Deen. Juist ook omdat Laura en Jarno zelf betrokken en bevlogen ambtenaren zijn die kritisch maar ook hoopvol reflecteren op het systeem waarin ze werken.
Van alles komt langs in de podcast: het hoe en wat van experimenten en leren, mijn nieuwe werk als Chief Exploration Officer, voorbeelden van concrete vernieuwingen in het openbaar bestuur en alle struggles die daarbij komen kijken. Voor wie benieuwd is naar mijn werk als CXO: dit is een mooie intro.
Recent was ik op de Floriade Expo 2022 om de biobased toekomst te ervaren en vervolgens te bespreken met een diverse groep van gemeenten, provincies, Rijk, projectontwikkelaars, wetenschappelijke en maatschappelijke organisaties rond de City Deal Circulair en Conceptueel Bouwen.
Stro, hout, mycelium; het werd mij al snel duidelijk dat de toepassingen van biobased eindeloos zijn. En dat onze grootste uitdaging misschien niet is om technisch te innoveren, maar om te wennen aan dat nieuwe materiaal dat anders werkt, ruikt, voelt.
In het opvolgende gesprek over beleid en samenwerking bleek ook veel mogelijk. Het onderwerp heeft politieke aandacht, partijen doen van alles. En toch moet het systeem “wennen”, wat betreft normen & regels maar ook wat betreft onderlinge samenwerking - wat vinden wij normaal?
En dus liep ik weg van de Floriade niet in de eerste plaats onder de indruk van alle nieuwe mogelijkheden, maar vooral met een waardenvraag in mijn hoofd: hoe kunnen we daadwerkelijk willen wat we zonder twijfel kunnen?
Excursies, studiereizen, werkbezoeken - we zien ze vaak als (leuke) bijzaak, maar eigenlijk zijn ze veel meer dan dat. Juist door inspirerende plekken te ervaren en met een groep uit de dagelijkse bubbel te zijn, ontwikkelen we de ideeën en sociale basis om met elkaar te werken aan vernieuwing.
Met de Community of Practice (CoP) van City Deals waren we op excursie in Ede, en platform Overheid van Nu was erbij. Zij maakten een mooi filmpje waarin ik vertel over de (soms onderschatte) waarde van dit soort bijeenkomsten.
Ook leuk om te zien: regen bij excursies is vaak helemaal niet erg, het maakt de boel juist nóg vrolijker☔😄
“Duizenden vermoeide, gespannen, overbeschaafde mensen zien in dat de bergen intrekken als thuiskomen is; dat de wildernis een levensbehoefte is; en dat bergparken en natuurreservaten niet alleen een nuttige bron van hout en irrigerende rivieren zijn, maar ook een levensbron.”
In de eerste CXO-nieuwsbrief schrijf ik over avonturier en schrijver John Muir en zijn blik op exploratie. Muir was niet alleen auteur van vele prachtige artikelen en boeken, hij is ook van grote betekenis geweest voor de wereldwijde natuurbeschermingsbeweging. Dankzij zijn boeken en zijn lobbywerk (hij was onder meer medeoprichter van de Sierra Club, de eerste natuurbeschermingsorganisatie van Amerika) werd onder andere Yosemite Park in 1906 opgericht als één van eerste nationale parken onder bescherming van de Amerikaanse federale overheid. Wat meespeelde, is dat Muir enkele jaren daarvoor president Theodore Roosevelt mee had genomen op trektocht door Yosemite, en hem daar had overtuigd van de grote waarde van dit stukje wilde natuur.
In één van mijn favoriete fragmenten uit zijn werk bevindt Muir zich in de bossen van de Californische Sierra, als er een flinke storm raast. Om hem heen wuiven de reuzendennen en zilversparren heen en weer, de grond trilt van de druk die op de boomwortels wordt uitgeoefend, en door het hele bos weerklinkt het geraas van de wind. ‘Dit moet ik van bovenaf zien’, denkt Muir. Hij zoekt de hoogste bergkam, en klimt met handen en voeten in de grootste douglasspar. Op de top van de spar blijft hij zitten. Terwijl de boom heen en weer zwiept, overziet hij het bos en beleeft hij de storm in zijn volle glorie.
Over deze ervaring schrijft Muir:
“Allemaal bereizen we samen de Melkweg, bomen en mensen; maar het kwam pas op deze stormachtige dag, zwiepend in de wind, bij me op dat bomen reizigers zijn in de klassieke zin. Ze maken vele reizen, geen verre, dat is waar; maar onze eigen korte reisjes, weg en weer terug, zijn nauwelijks meer dan het wuiven van bomen - vaak halen ze het er zelfs niet bij.”
Citaten komen uit de Nederlandse vertaling van enkele van zijn verhalen genaamd In de Wildernis (2018)
Welkom op de nieuwe website van de Chief Exploration Officer (CXO). Hier houd ik jullie op de hoogte van mijn zoektocht naar inspirerende vernieuwingen in ons openbaar bestuur. Via updates en een nieuwsbrief, die ik regelmatig verstuur, doe ik verslag van mijn exploratie en schrijf ik iedere editie over een ander onderwerp dat raakt aan het brede thema van overheidsvernieuwing.
Wil je nog meer lezen over wat ik als CXO ga doen? Over mijn start heb ik twee interviews gegeven. De een staat op het platform Overheid van Nu, de ander op de website van mijn ‘thuisbasis’ Agenda Stad van het Ministerie van BZK. Zie de links hieronder.
